Jąkanie, czyli niepłynność mowy, dotyka ok. 1% populacji, a zaczyna się już we wczesnym dzieciństwie między 3. a 5. rokiem życia. Borykający się z nią doświadczają skurczy mięśni oddechowych (zwłaszcza tych obecnych w aparacie mowy i obrębie krtani), co ciągnie za sobą problemy w artykulacji myśli, komunikacji i zachowaniu płynności mowy.
Dolegliwości tej często towarzyszy wstyd i lęk przed reakcją otoczenia, dlatego tak ważne jest wsparcie dziecka, które doświadcza problemów z wymową. Pomoc w budowaniu poczucia własnej wartości oraz zrozumienie odgrywają tutaj kluczową rolę.
Jąkanie, zgodnie z uznawaną klasyfikacją, jest tak naprawdę nie chorobą, a zespołem charakterystycznych objawów, które obejmują:
– jąkanie kloniczne – powtarzanie tych samych głosek, sylab lub zdań,
– jąkanie toniczne – zacinanie się.
Często towarzyszą mu też:
– unikanie kontaktu wzrokowego,
– przeciąganie,
– długie pauzy,
– dodawanie „wypełniaczy” typu: aaaa, yyyy (wydłuża to czas mówienia i daje możliwość „lepszej kontroli” nad wypowiedzią).
Źródeł jąkania zwykle dopatruje się w problemach neurologicznych związanych z artykułowaniem słów, unerwieniem krtani lub fałszywymi bodźcami płynącymi z mózgu. Z kolei według Totalnej Biologii i Nowej Germańskiej Medycyny nie stanowią one faktycznej przyczyny problemu a jedynie informują na jakim poziomie jest konflikt wewnętrzny i jakiego organu dotyka.
Według Nowej Germańskiej Medycyny
W większości przypadków, źródłem problemów jest powiązanie dwóch nierozwiązanych konfliktów:
-konfliktu strachu, związanego z odczuciem bycia oniemiałym ze strachu. Najprościej można to wytłumaczyć, że ze strachu odjęło Ci mowę. Konflikt ten związany jest z ośrodkiem Broki odpowiedzialnym za mowę (obszar ten znajduje się w lewej półkuli).
-konfliktu terytorialnego, związanego z gniewem, strachem czy obawą o utratę terytorium, również konflikt ten może być związany z seksualnością i tożsamością płciową. Lokalizowany jest w obszarze prawego płatu skroniowego. Jest to część mózgu odpowiedzialna za kontrolę unerwienia krtani, oskrzeli, przewodów trzustkowych oraz żołądka, pęcherza, nerek i macicy.
Podczas fazy zdrowienia zwykle doświadczamy nasilenia objawów danej dolegliwości… Proces ten jest nazywany kryzysem epileptoidalnym. Jąkanie jest z nim ściśle powiązane! Skurcze mięśni krtani, które wówczas występują, powodują powtarzanie i przeciągnie sylab oraz głosek.
Wyróżniamy:
-umiarkowany konflikt strachu razem z krótkim kryzysem epileptoidalnym; objawia się klonicznymi skurczami mięśni. Skutkuje to zakłóconym przepływem mowy i szybkim powtarzaniem lub przedłużaniem dźwięków, sylab lub słów. Zazwyczaj osoba mówi szybko i niezrozumiale.
-silny konflikt strachu połączony z intensywnym kryzysem epileptoidalnym; powoduje toniczne skurcze mięśni, skutkując zakłóceniem lub blokowaniem wypowiedzi niemymi przerwami.
Natomiast według Gilberta Renaud (tak, tego od Totalnej Biologii) wyróżniamy następujące konflikty:
-dziecko nie wie, czy może się odezwać, czy tym co powie nie spowoduje negatywnej, czy nawet agresywnej reakcji otoczenia. Należy sprawdzić, czy ktoś z bliskich dziecka nie jest zbyt wymagający i krzykliwy. Temu konfliktowi może towarzyszyć również zgrzytanie zębami.
-usilny perfekcjonizm. Dziecko przez potrzebę bycia idealnym i zaburzone poczucie własnej wartości, nie jest w stanie wypowiedzieć się w satysfakcjonujący dla siebie sposób.
-zbyt wymagający ojciec. Dziecko boi się, że zostanie skarcone przez rodziciela, ciągły lęk powoduje nawracanie konfliktu.
-programowanie w trakcie ciąży lub porodu. Czy przypominasz sobie sytuację, w której czułaś blokadę przed powiedzeniem czegoś? Może była to wiadomość o samej ciąży? Być może blokowałaś samą siebie przed uwolnieniem emocji np. w postaci płaczu czy krzyku?
Jako konflikt uaktywniający również podaje się, podobnie jak w Nowej Germańskiej Medycynie, konflikt „niemego strachu”. Dziecko odczuwa wówczas tak silny lęk, że nie jest w stanie wypowiedzieć żadnego słowa.
Pamiętaj, że podane przeze mnie informacje są tylko częściowe, a lista możliwych konfliktów jest bardzo długa… Każdy konflikt jest indywidualny i zależy m.in. od płci, stopnia lateralizacji półkul mózgowych oraz gospodarki hormonalnej. W celu dokładnej diagnozy zapraszam na konsultację.
Im wcześniej zajmiesz się problemem, tym większa szansa na doszukanie się pierwotnej przyczyny i pomoc dla twojego dziecka.
Spotkałeś się kiedyś z tą dolegliwością? A może dotyczy Ciebie lub twoich bliskich?
Koniecznie podziel się swoją historią w komentarzu.
